alhamdulillah

alhamdulillah saya kini tak cacat lagi...hahaha...kan semalam dijangka masuk OT pukul 5.30pm kan tapi dalam pukul 4pm doktor da masuk bilik cakap nak buat awal...alamak...cane ni,,,ibunda balik umah mak tuk ambil mak bawak tengok cucu die ni kat hospital...maklumlah tak pernah masuk hospital lagi kan...da la kena bukak semuanya...semuanya tau dari dalam sampai lua dari yang orang lain boleh nampak sampai yang orang lain tak boleh nampak...uhuhu...tapi nasib baiklah masa tengah nak salin baju pembedahan doktor cakap dari luar yang dia nak bedah kes budak eksiden...jadi selamat...tapi jantung tak berdegup kencang lagi ar...macam tak percaya yang saya ni tak berdebar2...saya ni jenis yang kalau awal2 memang tak rasa apa2 tapi bila da nak dekat barulah adrenalin tu membuak2...tapi kali ni macam cool je...tapi dalam 5.15pm macam tu,,,da mula kelam kabut sebab nurse semua da mula keluar masuk bilik jadi kena la salin juga baju tu...

OT dekat je dengan bilik,,,dalam pukul 6pm da masuk dalam dah...diorang briefing kejap apa yang berlaku and ada sorang doktor lelaki melayu pakar bius datang cakap nanti dia akan bagi bius sebab saya minta tuk tak sedar masa kena bedah tu...sebelum tu ada OT assistant *tak tau term yang betul tuk staf tu* dia cucuk kat tangan sebelah kiri tuk masukkan air...sakit wokk...tapi boleh la tahan lagi...pastu dia tolak masuk dalam OT sebenar yang ada lampu bulat2 tu...ambil darah,,,betulkan tangan dua2 belah,,,pasang ape tah kat bawah bahu dua2 belah and bawah dada...pastu encik yang cucuk tangan tadi tekap mulut ngan oksigen mask...memule tutup mata pastu dia suruh bukak mata...ohhh,,,start je masuk dalam OT,,,kepala lutut dua2 belah ni macam nak lari dari kaki je gamaknya...laju gila bergegar...haha...da takut la tu gaknye tapi jantung tak berdebar pun...nak kata sejuk,,,memangla sejuk tapi lutut kena tutup ngan selimut tapi boleh menggigil dengan hebatnya...tempat lain tak de pulak...buat pasal je lutut ni T__T...

pastu tetiba dengar orang panggil nama dan cakap da siap...*aik,,,tak rasa pape pun...ape yang da siapnye?pasni boleh ar tulis kat blog camni camni camni dalam otak*...tapi kan lepas sedar tu semuanya berat je...nak tutup mulut pun rasa macam susah je...sedar yang mulut tengah terbuka...nak bukak mata tengok pukul berapa pun tak nampak,,,semua blur sangat2...bila da bawak keluar,,,boleh la dengar suara mak and pakcik and nampak ibunda ada...ok2 da selamat dah...masuk je dalam bilik boleh dengar semua perbualan tapi masih susah nak buka mata tapi senyum2 la juga bila orang tegur...*agaknya*...bila da malam macam pukul 8pm tu da boleh sedar betul2 da...ibunda and ayahanda ada kat tepi sambil diorang tengok buletin utama...tekak pulak rasa sakit sangat sebab kena masuk tiub dalam mulut sebab untuk bantu pernafasan doktor cakap sebelum pengsan...alamak da mula rasa sakit dah...perit campur pedih campur berdenyut2 dekat gusi tu...tapi tak la rasa sakit yang amat sangat pun...atau mungkin gak tak sempat rasa sebab nurse masuk tak lama tu bagi makan pil tahan sakit dan antibiotik...makcik dan sepupu yang jiran sebelah tu datang melawat malam tu sambil belikan majalah intrend...hehe...terima kasih...keseluruhannya pembedahan ni tak la meninggalkan kesan sakit yang mendalam mahupun sakit yang lama...alhamdulillah...230pm arini da boleh keluar hospital namun,,,bil tak jelas lagi daripada pihak prudential jadi ibu kena dulukan bayar rm500...nak tau kos keseluruhan?jeng jeng jeng!!!!rm3900 hambek kau!!macam bayar yuran master satu semester...terima kasih kepada ahli keluarga dan rakan2 yang prihatin...ni ada gambar sikit sebagai hadiah...heh ;p